Op 7 april is het 120 jaar geleden dat de elektrische tram tussen Santa Cruz en La Laguna zijn eerste rit maakte. In de lente van 1901 vond Tenerife met dit vervoermiddel een oplossing voor zijn mobiliteitsproblemen. Het is waar dat de eerste tram op de Canarische Eilanden in 1891 al reed tussen Las Palmas en Puerto de La Luz op Gran Canaria.

In 1897 groeide ook in Tenerife het idee om een ​​tram te bouwen en met de steun van de Belgische consul werd op 12 november 1898 een project goedgekeurd. De initiatiefnemers en het kapitaal waren Belgisch en met dit doel voor ogen werd in Brussel op 28 september 1899 de ‘Sociedad Anónima de Tranvías Eléctricos de Tenerife’ opgericht.

De weg naar Puerto de la Cruz was lang en vermoeiend in de postkoets, maar vanaf 1901 werd dat een plezierreis door de komst van de tram, die de halve afstand aflegde. In de beginjaren werd de tram een ​​populaire attractie en een item waar de eilandbewoners trots op waren. Een volledige beschrijving van de elektrische tram verscheen in de ‘Guía Brown’ uit 1903. Daarin werd uitgelegd dat het zijn reis begon bij het dok van Santa Cruz, de plaats waar de veerboten en andere passagiersschepen aankwamen, en het eindpunt was La Laguna. De reis duurde 45 minuten en in die uitgave van de ‘Guía Brown’ werd al aangekondigd dat er kortelings zou worden begonnen met de uitbreiding ervan tot in Tacoronte.

Het succes van de tram op Tenerife zou zijn hoogtepunt bereiken voor de Eerste Wereldoorlog. Vanaf dat moment kreeg de tram meer en meer concurrentie van auto’s, bussen en vrachtwagens en het constant en zwaar electriciteitsverbruik zorgde voor storingen en uitval, naast het feit dat de technologische vooruitgang voortdurende modernisering vereiste.

Gezien de belangrijke economische gevolgen die deze wijziging betekende, nam de Cabildo het beheer van de tram over vanaf 12 april 1927 en arriveerden er tussen 1931 en 1940 nieuwe wagons uit België. Maar al in 1936 waren er discussies om de tram te vervangen door bussen die veel effectiever zouden zijn.

De tram raakte verouderd en was duur in onderhoud. Het veroorzaakte overlast voor de auto's en de bussen, en veroorzaakte regelmatig ongevallen. Op 15 november 1956 werd de tramdienst stopgezet. De dag ervoor werkten de remmen van een tram niet meer en ontspoorde. Drieëndertig passagiers raakten hierbij gewond en een 16-jarige jongen overleed later in het ziekenhuis. Dit betekende het definitieve einde van de eerste tram van Santa Cruz.