In het Teide National Park, en ook op andere bergtoppen op La Palma en Gran Canaria, zijn er nog steeds sneeuwvelden of sneeuwputten bewaard gebleven, ook wel de ‘diepvriezers van de Teide’ genoemd. Het zijn de laatste overblijfselen van een economische activiteit gedurende de eeuwen heen.

In deze sneeuwputten werd de sneeuw opgeslagen, aangestampt en afgedekt met planten en stenen om te kunnen bewaren. Eenmaal omgevormd tot ijs, werd het met muilezels naar de belangrijkste steden van Tenerife vervoerd, waar het als een echt luxeartikel werd verkocht. Degenen die het zich konden veroorloven, genoten ervan om sorbets te maken maar het werd ook gebruikt als ontstekingsremmer.

Vanaf 1750 nam de vraag naar ijs toe onder de aristocratische en rijke families van de Taoro-vallei, waaronder La Laguna en Santa Cruz de Tenerife, om te voorzien in hun gastronomische behoeften. De activiteit breidde zich uit tussen de 18e en 19e eeuw met de aanleg van kunstmatige sneeuwvelden en sneeuwputten. Pas op het einde van de 19e eeuw werd de koelkast uitgevonden waardoor de handel in ijs verdween aan het begin van de 20e eeuw, toen er ook enkele ijsfabrieken werden gebouwd in La Orotava en Puerto de la Cruz.

De ‘Cueva del Hielo’ of ‘Cueva de las Nieves’, vlakbij de berghut van Altavista op de Teide, was tot het begin van de 20e eeuw het belangrijkste sneeuwveld van Tenerife. Op deze plaats, die niet meer te bezoeken is, kon men eeuwenlang ijs vinden, hoewel het een moeilijke en pijnlijke klim naar 3.350 meter hoogte vereiste.

In Izaña kon het ijs bijna een jaar bewaard worden. Van daaruit moest het worden vervoerd naar de steden, een tocht van minstens 8 uur. Precies in Izaña zijn de belangrijkste overblijfselen van deze primitieve industrie bewaard gebleven, sneeuwvelden die in 2009 werden uitgeroepen tot ‘Bien de Interés Cultural’.

LEES HIER ALLE NIEUWSBERICHTEN VAN VANDAAG!

Lees dagelijks het laatste nieuws over Tenerife en de Canarische Eilanden via onze app of onze website : www.tnttenerife.com