Overal worden nieuwe bouwprojecten gepland. Dat is goed voor de economie, de werkgelegenheid en de geldbeugel van de eilandregering. Soms zijn de plannen zo mooi en ingenieus dat ze tot de verbeelding spreken. Soms komen ze er, soms ook niet. Dat hangt af van budgetten en investeringen, van planning en administratie. Met administratie bedoel ik de gemeentelijke overheid en de eilandregering. Deze departementen draaien als windmolens zonder wind; ze zijn log en ondoorzichtelijk, daarom draaien de wieken zo langzaam.
Dit is waar gebeurd en verhaalt een mooi en ambitieus project dat nooit een kans op slagen had. Wij gebruiken het als schoolvoorbeeld voor alles wat op Tenerife nooit ofte nimmer kon worden gerealiseerd.
Andrés Daniel Alonso Martín, een jonge en ambitieuze ondernemer uit Tenerife en voorzitter van de Hemi-groep, is de man die op de terreinen van de steengroeve in Güímar een attractiepark én een viersterrenhotel wilde bouwen. De oude steengroeve draagt de naam van Fulgencio Díaz en ligt vlak bij de snelweg TF-1 in Güímar.
Terwijl hij wachtte op de vergunningen die moesten afgeleverd worden door het Gobierno de Canarias en door het Cabildo de Tenerife werd er uit de oppositiehoek van het gemeentebestuur van Güímar weinig lovend commentaar geuit; verloren geld, een fantoomproject en verkopen van lucht waren een aantal snerende opmerkingen.
Om het project op te starten had Alonso Martín € 30 miljoen nodig, terwijl het totale project € 52 miljoen euro zou kosten. Deze prijs kon nog oplopen als er beslist werd om een ontziltingsinstallatie bij het viersterrencomplex te bouwen.
Verder werd gepretendeerd dat er 1.000 directe arbeidsplaatsen zouden gecreëerd worden en 1.500 indirecte jobs. De verwachtingen waren hoog; er zouden het eerste jaar 900.000 bezoekers aangetrokken worden met een omzet van € 130.000.000.
Nog enkele cijfers van het gedoodverfde project in voorwaardelijke wijs geschreven: de totale oppervlakte zou 242.695 vierkante meter hebben bedragen, waarvan 103.862 m² bebouwing. Daarvan zou het hotel 51.484 m² en het winkelcomplex 29.464 m² hebben ingenomen.
Het viersterrenhotel zou hebben bestaan uit 417 kamers, suites en appartementen. Indoor was er een aanbod van een supermercado, diverse cafetaria’s en bars, een discotheek, een casino, een theaterauditorium, een museum, een duikschool en een wellnesscenter.
Het park zou de perfecte symbiose geweest zijn van een geweldig drie-in-één-project; een attractiepark, een waterpretpark en een themapark. Het project kreeg de naam: Mimilandpark.
Dat het complex zou gebouwd worden door een Slovaaks bouwbedrijf was koffiedik kijken. Toch wisten een aantal valabele en solvabele project- en bouwgroepen zich aan te bieden om te investeren.
Speciaal was de bouwtrant van het geheel; vanuit de steengroeveput zou alles opgetrokken worden en daarrond zou het kliffenuitzicht pertinent aanwezig zijn waardoor er een unieke driedimensionale look zou zijn ontstaan.
Het resort dat als volledige naam Mimiland Park Canary Water World zou heten, werd geïnspireerd door het Afrikaanse continent. Dit vertelde ons Juan Carlos Piñeiro, één van de architecten, in 2015.
Een jaar later, in 2016, wordt het bombastisch aangekondigde project afgeschoten door de gemeenteraad van Güímar met 4 stemmen tegen 8. Niet dus. Op basis van rechtsonzekerheid, door een aantal gerechtelijke procedures en de druk die ontstond door ecologische redenen werd het plan netjes weer opgeborgen.
Een gemiste kans? Wie zal het zeggen. Laat ons dit beschouwen als schoolvoorbeeld van fantoomrealisaties die op Tenerife veelal ontstaan, maar nooit worden gerealiseerd.
Foto: Parque Plaza