Overal langs de kusten staan er bakens om scheepslui te waarschuwen en te informeren. Op het eiland Tenerife zijn ze niet weg te denken en ze staan bovendien strategisch opgesteld in de buurt van kliffen en inhammen, dit om schepen veilig te leiden. Ze bestaan reeds eeuwen.
De eerste vuurtoren werd gebouwd in de vijfde eeuw; deze van Alexandrië, één van de zeven wereldwonderen der oudheid. Op deze toren werd hout verbrand, vandaar de naam ‘vuurtoren’. Het bouwwerk deed voornamelijk dienst als dagsignalisatie omdat de opstijgende rook de zichtbaarheid van het baken vergrootte.
Geen open vuren meer vandaag, enkel elektriciteit, spiegels, lenzen en lampen zorgen voor een sterk stralende lichtbundel. Op het eiland staan er zeven faros die nog altijd als baken werken en als dusdanig zijn terug te vinden op maritieme navigatiekaarten.
De vuurtoren Punta de Anaga is de oudste en stamt uit de tijd van Elizabeth II en werd gebouwd in 1862. De andere luisteren naar de naam van hun locatie: Punta de Teno, Buenavista del Norte, Puerto de la Cruz, Punta del Hidalgo, Punta de Abona en Punta de Rasca.
Al deze lichtbakens lijken min of meer op elkaar, de uitzondering daar gelaten, en ze zijn allemaal voorzien van het telefaro-systeem. Iedere lichttoren kan op afstand bediend worden inzake de werking, hoe snel de lichtbundel draait, welke code deze gebruikt en zelfs wanneer het licht gaat schijnen. De vuurtorens werden vroeger bewoond omwille van de bedrijfszekerheid en het onderhoud.
Nu niet meer want elektronica en multimediasystemen verwerken en sturen op vandaag alle opdrachten. De lichtsignalen die de vuurtorens over de kustwateren rond het eiland geven zijn van elkaar te onderscheiden door hun verschillende lichtintervallen en dito frequenties. Zo weten de zeelui welke vuurtoren ‘waar’ staat.
Roque Bermejo is de locatie van de Anagavuurtoren; deze plaats was uiterst moeilijk te bereiken. Men moest een aantal kilometers lopen over kronkelende bergpaden in een ruig en geïsoleerd gebied. De toren werd gebouwd met stenen uit de naburige steengroeve La Mancha in Santa Ursula. Het is ook de enige vuurtoren die nooit werd herbouwd. Eerst werkte de lamp met olijfolie, later met olie gewonnen uit ruwe petroleum. Tot in 1992, niet zolang geleden dus, werd deze brandstof verbannen en werd het licht gemaakt met elektriciteit. Ondanks zijn geringe hoogte van ongeveer 14 meter, waardoor hij het kleinste broertje is in de vuurtorenfamilie, bevindt hij zich het hoogst van alle vuurtorens: ongeveer 200 meter boven de zeespiegel. Bovendien is deze vuurtoren ook de belangrijkste. Als een schip vanaf het Europese continent Tenerife bereikt is dit het eerste lichtpunt dat waargenomen wordt. De lichtstraal is zichtbaar vanaf een afstand van 21 zeemijl of ongeveer 34 kilometer. Ook in het ‘ver schijnen’ is deze kleine vuurtoren een grote winnaar.
In 1893 werd de tweede vuurtoren op Tenerife afgewerkt op Punta de Teno. Deze werd snel opgetrokken met prefabblokken; stenen die vooraf reeds in een welbepaalde vorm werden uitgehouwen. Tachtig jaar heeft deze vuurtoren het uit-gehouden. In 1975 werd hij vervangen door een nieuw exemplaar uitgerust met het hypermoderne Dalén-rotatiesysteem en sindsdien wordt het licht gevoed door acetyleengas. Op 13 december 1996 wordt het geheel onder spanning gezet en zorgt elektriciteit voor de energie. De Teno-vuurtoren ligt in een mooi omkaderd en harmoniërend landschap aan de voet van de kliffen van Los Gigantes. De weg ernaartoe is bovendien ook boeiend te noemen.
De vuurtoren op Punta de Abona werd gebouwd om de leegte tussen de twee vorige op te vullen; op de zuidoostkant stond er nog geen enkel baken om de veiligheid van het oceaanverkeer rond het eiland te garanderen. Deze werd gebouwd rond 1898 en in 1976 helemaal gemoderniseerd. Onlangs werd de vuurtoren gerestaureerd en werd aan de omliggende gebouwen een andere bestemming gegeven. Je kunt er nu gezellig tafelen in een gloednieuw restaurant. Een andere ruimte werd ingericht als museum.
Op Punta Rasca in Arona werd de oude vuurtoren, gebouwd tussen 1893 en 1895, vervangen in 1978. Teneinde het geo-grafische en optische bereik te vergroten en als dusdanig de veiligheid van het zeeverkeer te verhogen werd deze vuurtoren uitgerust met 16 zonnepanelen omdat er wat moeilijkheden waren om de toren aan het elektriciteitsnet te koppelen. Een bijzonderheid aan deze toren is dat hij uitgerust is als DGPS-station, wat neerkomt op een GPS-gerelateerde nauwkeurige sturing van het optisch systeem. In de bijhuizen is nu een restaurant, annex museum gevestigd.
Aan de andere kant van het eiland, op de kliffen van Cansado, werd een vuurtoren gebouwd die 46 meter hoog is; op één na de hoogste van het eiland: de vuurtoren van Buenavista. De moderne vuurtoren die gebouwd werd in 1991 krijgt een lichtbundel die 21 zeemijl ver reikt. De toren is voorzien van een lift en een brandtrap die aan de buitenzijde is gemonteerd. Een spiraalvormige trap van bijna 50 meter hoog lijkt op een rechtopstaande rollende golf, waaraan op ieder niveau een verbinding is gemaakt met de eigenlijke vuurtoren. Deze toren werd door het Meteorologisch Instituut gekozen als de ideale locatie voor het installeren van meetapparatuur voor de luchtkwaliteit.
Ten slotte is er nog de vuurtoren van Puerto de la Cruz, gelegen tussen Las Tunitas en El Penitente, in het toeristische noorden van Tenerife. Deze staat vlakbij de oude vissershaven. De vuur-toren werd in dienst genomen in 1992, vier jaar na de aanvang van de bouw ervan. Het focale licht schijnt vanaf een hoogte van 31 meter 16 mijl of 30 kilometer ver. Dit kubistische en redelijk recente gebouw roept geenszins de stijl op van een vuurtoren. Vooral de rood-witte beschildering doet ons denken aan iets anders dan aan nostalgische vuurtorenkleuren.
De meest imposante, ook de meest recente vuurtoren is deze op de Punta de Hidalgo in San Cristóbal de La Laguna. We moeten over 246 treden om de 50 meter hoge toren te bedwingen. Gebouwd in 1992, in werking sedert 1994 werd deze ranke vuurtoren gebouwd door ingenieur Ramiro Rodríguez-Borlado die verantwoordelijk was voor de vormgeving van de vuurtoren. De hoogte werd niet toevallig, noch willekeurig gekozen. Omdat deze op zeeniveau staat, werd de hoogte bepaald in functie van het ver stralen. Door de kromming van de aarde moest de hoogte 50 meter bedragen om de lichtstraal 15 mijl uit de kust waar te nemen. Merkwaardig is hier geen vuurtorenhuis waar te nemen. Alle apparatuur werd voorzien in twee geïntegreerde machinekamers. Een op het gelijkvloers en een helemaal boven.
We kunnen dit artikel poëtisch samenvatten met de woorden: Vuurtoren, met ronddraaiende kracht. Lichtend in de nacht, zet je zeelui op de juiste sporen.
LEES HIER ALLE NIEUWSBERICHTEN VAN VANDAAG!
Lees dagelijks het laatste nieuws over Tenerife en de Canarische Eilanden via onze app of onze website : www.tnttenerife.com
